W latach 90. w związku ze wzrostem ilości osób, które zainteresowały się historią Kostrzyna i osobiście zaplanowały wizytę w tym miejscu, władze miasta podjęły decyzję o oczyszczeniu terenu Starego Miasta, aby zwiedzający mogli bezpiecznie poruszać się po tym obszarze. Odgruzowano ulice i place oraz pozostałości zamku, kościoła i umocnienia twierdzy.

Aż 47 uczestników zgromadziła organizowana przez Muzeum Twierdzy Kostrzyn wycieczka lubuskim odcinkiem drogi św. Jakuba. W upalną niedzielę 10 września zwiedziliśmy Ośno Lubuskie, Rzepin i Kowalów.

Jak wiadomo Kostrzyn nad Odrą jest miastem położonym na granicy polsko-niemieckiej. Wprawdzie po wejściu do układu z Schengen zaprzestano stałych kontroli na przejściu granicznym, jednakże granica państwa na Odrze nadal istnieje i nadal w naszym mieście mają miejsca wydarzenia związane z granicą.

Od 2021 r. trwa budowa nowego mostu kolejowego na Odrze na trasie Berlin-Kostrzyn (była Ostbahn, czyli Kolej Wschodnia) . 4 i 5 września miała miejsce akcja przesunięcia ogromnego przęsła nowego mostu przez Odrę. 260-metrowe przęsło zostało przesunięte z niemieckiej strony, gdzie było budowane, i spięło oba brzegi rzeki. Było to chyba najważniejsze wydarzenie w trwającej od dwóch lat budowie.

Nazwisko Stülpnagel dobrze znane jest badaczom historii naszego miasta. Nazwę taką nosiły m. in. koszary, w których stacjonował 50. Pułk Piechoty  (Stülpnagel-Kaserne, obecnie Osiedle Leśne), jedną z jednostek stacjonujących w koszarach przy ul. Gorzowskiej stanowił 48. Pułk Piechoty im. von Stülpnagela (5. Brandenburski), zaś dzisiejsza ulica Kościuszki, to niegdysiejsza Stülpnagelstraße. Tutaj też skomponowany został ok. 1900 r. przez muzyka orkiestry sztabowej Franza Klossa „Stülpnagelmarsch”. Nazwy te wywodziły się od przedstawicieli tego arystokratycznego rodu. 

Przełom sierpnia i września, to to tradycyjnie okres organizowania wielu imprez plenerowych o różnorakim charakterze. Sporym zainteresowaniem cieszą się również wydarzenia z tłem historycznym Przykładem mogą być organizowane w latach 2000-2019 tradycyjne Dni Twierdzy Kostrzyn, które przyciągały na Stare Miasto sporą publikę. Nie inaczej jest w przypadku innych imprez, które dzieją się w okolicach Kostrzyna.

Pielgrzymowanie to praktyka znana wśród chrześcijan już od ponad 1000 lat. Istnieje wiele tras pielgrzymkowych, ale jedną z nich cechuje szczególny fenomen. Mowa o szlaku św. Jakuba, zwanym też Camino de Santiago. Jednym z najpopularniejszych szlaków w Polsce jest jego odnoga: Lubuska Droga św. Jakuba. Odcinek lubuski bierze swoją nazwę od diecezji lubuskiej, a ta od miejscowości Lebus (Lubusz), który był jej siedzibą w latach 1133-1276 . Liczy on sobie 280 km długości. Znaczą go żółte muszle na granatowym tle. Zaczyna się w Murowanej Goślinie, kończy się zaś w Słubicach. Za rzeką wyznakowane są odcinki drogi nazwane brandenburskimi, choć historycznie rzecz biorąc to w dalszym ciągu Ziemia Lubuska.

Po wojnach zjednoczeniowych Niemiec 1864-1871 w całym kraju wzniesiono setki pomników upamiętniających poległych w czasie walk żołnierzy. W Kostrzynie szczególną czcią otoczono walczące w wojnach zjednoczeniowych jednostki kostrzyńskiego garnizonu. By upamiętnić ich wysiłek oraz całych Niemiec, w samym centrum ówczesnego Kostrzyna, na staromiejskim rynku, wystawiono odpowiedni obiekt. Podobne pomniki stanęły w Szumiłowie i Drzewicach (obecnie dzielnice Kostrzyna).

Przed ważnymi pod względem wojskowym obiektami od niepamiętnych czasów stawiano wartowników, którzy mieli pilnować bezpieczeństwa tego obiektu i znajdujących się w nim ważnych osób. Już w czasach antycznych tworzono specjalne oddziały wartownicze. Służba wartownicza istnieje oczywiście do dzisiaj. Kostrzyn jako miasto garnizonowe posiadał wiele obiektów, których pilnowano, ale wyjątkową rolę pełniła straż przyboczna różnego rodzaju władców, namiestników, gubernatorów, komendantów czy dowódców.

W lipcu br. zakończył zatrudnienie w naszym muzeum Ireneusz Nalewajczyk. Nominalnie był pracownikiem gospodarczym i utrzymania czystości, jednakże z racji swoich zainteresowań, praktyki i wiedzy stanowił nieocenioną pomoc dla naszych muzealnych archeologów podczas prowadzonych przez nas nadzorów i badań archeologicznych.