Mimo, iż okres jesienno-zimowy nie zawsze sprzyja turystycznym wyprawom plenerowym (choć spacery w górach mają swój urok), to jednak wiele osób podtrzymuje w tym czasie swoją aktywność na świeżym powietrzy. Stare Miasto Kostrzyn jest dostępne do zwiedzania przez cały rok. Wiemy, iż są zwolennicy zwiedzania „Kostrzyńskich Pompei” szczególnie teraz, gdy bujna roślinność ustępuje i odsłania niewidoczne wiosną i latem mury i ruiny zabudowań. Po prostu widać więcej z tego, co po pięknym Kostrzynie pozostało.

Po klęsce nazistowskich Niemiec w 1945 roku część byłej Trzeciej Rzeszy została włączone do Polski. Wyjeżdżający Niemcy pozostawili swoje domy, wsie i miasta, które następnie zostały zasiedlone przez Polaków. Nowi osadnicy odkrywali sekrety i skarby na terenach znanych jako Ziemie Odzyskane. Fascynacja opowieściami o skarbach trwa do dziś. Rzesze tropicieli historii prowadzą kwerendy w archiwach i poszukiwania w terenie.

Jak już informowaliśmy Muzeum Twierdzy Kostrzyn pracuje nad publikacją dotyczącą kostrzyńskich pomników i tablic pamiątkowych. Przy tej okazji prowadzimy nie tylko kwerendy archiwalne, ale również poszukiwania w terenie. Natrafiamy na wiele zagadek i tajemnic, które staramy się rozwikłać. Czasami nasze dociekania kończą się sukcesem. Tak jak w tym przypadku.

W minionym roku zorganizowaliśmy w ramach cyklu wycieczek muzealnych wyprawę szlakiem zakonu templariuszy (Banie – Rurka – Chwarszczany). W minioną niedzielę (20.10.) udaliśmy się na wyprawę śladami kolejnego zakonu rycerskiego związanego z historią Kostrzyna – Zakonu Kawalerów Maltańskich, czyli Joannitów. Margrabia Jan Kostrzyński po objęciu władzy w Nowej Marchii przejął dobra zakonne i podporządkował sobie urzędników zakonnych baliwatu brandenburskiego, którzy byli jednocześnie urzędnikami margrabiowskimi.

19 października br. w domu kultury w Küstrin-Kietz miała miejsce uroczystość wręczenia nagrody im. Margrabiego Jana. Nagrodę tę ustanowiło przed kilkunastoma laty Stowarzyszenie Historii Kostrzyna (Verein für die Geschichte Küstrins). Nagroda przyznawana jest i wręczana każdego roku osobom, które w opinii zarządu stowarzyszenia poniosły zasługi na rzecz popularyzacji historii naszego „wspólnego” miasta.

W pierwszym okresie po utworzeniu Muzeum Twierdzy nie dysponowało ono praktycznie żadnym zasobem muzealnym. W kolejnych latach udało się nam zgromadzić dość interesujące zbiory. Pochodziły one z zakupów na rynku muzealiów, z darowizn, z własnych znalezisk (głownie podczas badań archeologicznych), czy z eksploracji terenu Starego Miasta. Wiele eksponatów przekazały nam osoby prywatne. W międzyczasie zmieniły się przepisy w tej materii i właściwe służby egzekwują przestrzeganie procedur.

Muzeum Twierdzy Kostrzyn utrzymuje kontakty i współpracuje z różnymi instytucjami, stowarzyszeniami itp. Jedną z takich organizacji jest choćby Związek Emerytów i Rencistów Straży Granicznej. Od kilku lat muzeum wspiera lub współorganizuje wydarzenia związane z pracą pograniczników. W roku 2017 miało miejsce na Starym Mieście spotkanie pograniczników polskich i niemieckich z okazji 25-lecia, a 5 lat później z okazji 30-lecia otwarcia przejścia granicznego w Kostrzynie.

Korzystając z dość stabilnej jesiennej pogody zapraszamy Państwa rzutem na taśmę w niedzielę 20 października na ostatnią tegoroczną wycieczkę muzealną! Tym razem jej tematem przewodnim będzie zakon joannitów, który zaznaczył swoja obecność na tym terenie.

Trzy lata po śmierci margrabiego Jana dołączyła do miejsca jego spoczynku w krypcie kościelnej jego małżonka Katarzyna Brunszwicka (1518-1574). Katarzyna uchodziła za osobę niezwykle oszczędną i gospodarną. W Kostrzynie posiadała kilka zabudowań gospodarczych i ogród, a także miała we władaniu inne posiadłości w Szumiłowie i Drzewicach. Na ziemiach podarowanych przez swego męża założyła Dębno. Po śmierci męża w 1571 r. otrzymała Krosno i zamek, któremu nadała wygląd renesansowy. Tam też zmarła 16 maja 1574 r. Została pochowana w kościele NMP w Kostrzynie, w krypcie u boku męża.

Muzeum Twierdzy jest bodajże jedną z nielicznych, o ile nie jedyną instytucją publiczną na terenie naszego miasta, która doznała strat w wyniku przejścia przez Kostrzyn fali powodziowej na Odrze. Zalane pomieszczenia wystawowe i korytarz wejściowy, zalana instalacja elektryczna i część elementów ekspozycji nie tylko zmusiły nas do przedwczesnego zakończenia sezonu turystycznego i odwołania wielu zaplanowanych wizyt grup wycieczkowych, ale również do poniesienia kosztów związanych z usunięciem skutków powodzi.