Podczas prac archeologicznych prowadzonych w ruinie kościoła maryjnego w latach 1998-2000 r. archeolodzy dotarli do krypt książęcych. Pośród wielu artefaktów odnaleziona została również replika płyty nagrobnej Katarzyny z roku 1882 (oryginał uległ zniszczeniu podczas okupacji francuskiej w latach 1806-1814). Wieko sarkofagu znajdowało się w dość mizernym stanie: było zniekształcone i mocno zanieczyszczone. Płyta została poddana konserwacji w 2007 r. Prezentowana była przez wiele lat w Bramie Berlińskiej. W 2020 r. wieko zostało wypożyczone do Dębna, gdzie stanowiło element wystawy „Katarzyna Brunszwicka – Ambasadorka Dębna” prezentowanej w 450 rocznicę nadania praw miejskich w tamtejszej bibliotece publicznej. Niedawno płyta powróciła do Kostrzyna, jednakże nie na długo. W piątek 11.10. br. wyruszyła na kolejną peregrynację. Tym razem wypożyczona została wraz z 8 innymi zabytkami do Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza w podzielonogórskiej Świdnicy, na przygotowywaną przez tę placówkę wystawę. Eksponaty odebrał osobiście dyrektor Arkadiusz Michalak w asyście archeologa Huberta Augustyniaka. Do Kostrzyna Katarzyna powróci dopiero za rok i raczej pozostanie już tutaj na dłużej.
Wędrujące wieko sarkofagu Katarzyny
14/10/2024 - 17:58 Opublikował: Tomasz Michalak
Trzy lata po śmierci margrabiego Jana dołączyła do miejsca jego spoczynku w krypcie kościelnej jego małżonka Katarzyna Brunszwicka (1518-1574). Katarzyna uchodziła za osobę niezwykle oszczędną i gospodarną. W Kostrzynie posiadała kilka zabudowań gospodarczych i ogród, a także miała we władaniu inne posiadłości w Szumiłowie i Drzewicach. Na ziemiach podarowanych przez swego męża założyła Dębno. Po śmierci męża w 1571 r. otrzymała Krosno i zamek, któremu nadała wygląd renesansowy. Tam też zmarła 16 maja 1574 r. Została pochowana w kościele NMP w Kostrzynie, w krypcie u boku męża.
