Z przykrością musimy na podstawie własnych obserwacji stwierdzić (nasi przedstawiciele są od wielu lat corocznie obecni na targach), że polska prezentacja wypada dość blado. Przede wszystkim hala nr 15 jest zdecydowanie za mała, stoiska poszczególnych regionów duszą się na kilku metrach kwadratowych powierzchni, tłumy zwiedzających polską ekspozycję tłoczą się niezmiernie (jest to hala wejściowa, przez którą przechodzi się do następnych hal) przejście przez stoiska wygląda jak „przemarsz pingwinów”. Co więcej: bodajże 3 lata temu część hali zajęły stoiska Bułgarii i Armenii, co jeszcze bardziej ograniczyło powierzchnię oddaną do dyspozycji poszczególnym polskim wystawcom. Dość powiedzieć, że lada województwa lubuskiego posiadała powierzchnię ok 80 cm x 40 cm, na której zmieściło się tylko kilka różnego rodzaju ulotek. Na próżno było szukać na niej informacji na temat Kostrzyna. Prowadzenie w takich warunkach jakichkolwiek rozmów czy działań marketingowych graniczy z cudem i urąga powadze wystawców. Same prezentacje artystyczne na scenie przed stoiskiem narodowym, aczkolwiek profesjonalne, nie są tym, czego szukają zwiedzający. Nasz wysłannik w tym roku (dyr. Ryszard Skałba) zabawił się w marketing bezpośredni i w ciągu kilku godzin w sobotę 9 marca br. rozprowadził ok. 250 ulotek Muzeum Twierdzy w języku niemieckim. O wiele łatwiej było uczynić to w 4-krotnie większej hali nr 12, która zajmowana jest przez wystawców z samej tylko Brandenburgii i Berlina. Mieliśmy tam „dojście” dzięki przystąpieniu Muzeum do stowarzyszenie z Seelow Tourist-Information „Oderbruch und Lebuser Land“. Po targach złożona została przez nas stronie niemieckiej propozycja utworzenia w następnych latach osobnego stoiska miast partnerskich Seelow i Kostrzyna z udziałem członków stowarzyszenia. W przypadku zainteresowania propozycja ta zostanie w najbliższym czasie skierowana również do władz Kostrzyna.