Mapa przedstawia pruskie i niemieckie fortyfikacje w prowincjach wschodnich od 1815 do 1914 roku. Obejmuje: Pomorze, Prusy Zachodnie i Wschodnie, Poznańskie oraz Śląsk. Ukazuje granice i stolice prowincji. Nazwy miejscowości podano we współczesnych brzmieniach (rosyjskie w transkrypcji). Twierdze zostały zaznaczone w sposób schematyczny – wielkość i ilość punktów na mapie nie odpowiadają rzeczywistym proporcjom i ilość obiektów obronnych w twierdzach. Opisy obejmują umocnienia pruskie i niemieckie na wschód od Odry. W opisach podano oryginalne nazwy obiektów.
Oprócz opisów twierdz mapa zawiera w pigułce historię fortyfikacji pruskich i niemieckich w XIX wieku oraz omawia wojska inżynieryjne – ich skład, zadania i dowódców. Wykazano garnizony i jednostki wojskowe tuż przed wybuchem wojny światowej, zaznaczono także obszary korpusów armijnych.
Uwzględniono w zasadzie wszystkie linie kolejowe w 1914 roku, co ukazało dysproporcje między Prusami a Rosją. Omówiono mosty kolejowe i sposoby ich obrony.
Mapa ukazuje także strefy zakazu lotów z 1913r., wytyczone wokół ówczesnych twierdz i fortyfikacji oraz obiekty niezwiązane bezpośrednio z fortyfikacjami, np. latarnie i latarniowce. Do ciekawostek należą zaznaczone duńskie i rosyjskie kable telegraficzne na dnie Bałtyku.
